Porozumienia zawierane między chadeckim blokiem CDU/CSU kanclerz Angeli Merkel oraz lewicową SPD powstawał (datowany jest na 05.02.18), gdy tężał atak środowisk żydowskich na Polskę. Zapisano wówczas w nim:
"Szczególne znaczenie ma dla nas także partnerstwo niemiecko-polskie. Jego fundamentem jest pojednanie między Niemcami i Polakami oraz wspólna odpowiedzialność za Europę. Nie zapomnimy przy tym, że Polska i Węgry położyły kamień węgielny pod ponowne zjednoczenie w wolności Europy i Niemiec. Na tej podstawie chcemy rozwijać współpracę z naszym sąsiadem, Polską
— głosi poświęcony naszemu krajowi akapit w części dokumentu zatytułowane „Nowe przebudzenie dla Europy”.
Można sie więc spodziewać wreszcie urealnienia relacji polsko-niemieckich i tym samym polsko-unijnych, które winny wyjść z fazy jałowego poklepywania po ramieniu i jednostronnych relacji "nakazowo-rozdzielczych" w etap wzajemnego poszanowania bilateralnych interesów zarówno na linii Warszawa-Berlin jak Warszawa-Bruksela.
Już zresztą widać, jak co raz bardziej słabnie zainteresowanie brukselskich decydentów kwestią wydumanego braku praworządności, w Polsce oraz narastającą wolę szukania kompromisu i odejścia od formuły sporu na rzecz współpracy. Polska z roli przedmiotu wchodzi w fazę podmiotu w grze politycznej na arenie międzynarodowej i co raz wyraźniej dostrzega sie potencjał gospodarczy Polski oraz możliwości ekspansji ekonomicznej.
Zaczęto tez zauważać, iż dotychczasowa polityka wobec Warszawy zdezawuowała się i wyczerpała w obliczu zmian politycznych jakie zaczął wprowadzać po wyborach nowy polski rząd. Nie da się nie zauważyć, też iż Polska nie jest osamotnioną, bezalternatywną wyspą. Możliwość wzmocnienia V4 (Grupy Wyszehradzkiej) oraz budowy "Miedzymorza" przy równoległym wzrościa nastrojów antyimigranckich i anty establishmentowyach zarówno w Europie jak i w Ameryce buduja klimat i wizję zmian. Wpisują się one w logike niemieckiego dokumentu "Nowe przebudzenie dla Europy", którego w konflikcie z Polskę i jej sojusznikami - zwłaszcza po Brexicie - zrobić się nie da.
Tymczasem i na tym odcinku polska aktywność wobec konfliktu brytysjo-rosyjskiego po zabójstwie na terenie Wielkiej Brytanii byłego oficera rosyjskiego wywiadu wojskowego Siergieja Skripala zaczyna być istotna. W tym samym czasie, gdy premier Theresa May zapowiedziała wydalenie z terytorium Wielkiej Brytanii 23. rosyjskich "dyplomatów" uznawanych de facto za nie zgłoszonych oficerów rosyjskiego wywiadu, zapowiedziała też nowe sankcje oraz gotowość "zamrożenia wszystkich aktywów rosyjskiego państwa za każdym razem, kiedy będziemy mieli dowód, że mogą one być użyte dla zagrożenia czyjemuś życiu lub własności brytyjskich obywateli i rezydentów".I dodała: "Nie mamy wyboru, musimy uznać, że Rosja jest winna próby zabójstwa Skripala i jego córki, a także zagrożenia życia innych brytyjskich obywateli w Salisbury, w tym sierżanta policji Nicka Baileya. Jest to niezgodne z prawem użycie siły przez Rosję przeciwko Wielkiej Brytanii".
Minister spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii Boris Johnson zwrócił się też równolegle po rozmowach z USA i Niemcami do szefa polskiego MSZ z prośbą, by Polska wyraziła solidarność z Londynem. Premier Morawiecki i szef MSZ Czaputowicz potwierdzili, iż na najbiższym spotkaniu Rady Bezpieczeństwa ONZ Polska ma wykazać solidarność z Wielką Brytanią. Dodal przy tym: "Uznajemy te działania [tj. próbę otrucia Skripala] jako bezprawne, jako ingerencję w sprawy innego państwa, próbę jego destabilizacji. Trzeba to widzieć w szerszym kontekście – także podziału UE w momencie Brexitu – testowanie solidarności z Wielką Brytanią. Broń chemiczna została użyta do otrucia osób na terytorium innego państwa. To może mieć poważne implikacje międzynarodowe."
Na tym tle, jeśli doda się stopniowe łagodzenie sporu z Izraelem i dochodzenie w tym obszarze do znajdywania realnych pól współdziałania i współpracy w trójkącie USA-Izrael-Polska, nie mogą dziwic ostatnio opublikowane badania ONZ nad jakością życia w 156 krajach świata. To już szósty tzw. „ranking szczęśliwości” ogłoszony przez ONZ w której brane są pod uwagę takie czynniki, jak Produkt Krajowy Brutto na głowę mieszkańca, średnia długość życia, opieka społeczna, wolności obywatelskie oraz poziom korupcji. W tym rankingu Polska przesunęła się na 42 miejsce wyprzedzając takie kraje jak Włochy i Japonia.
W pewnym sensie koresponduje to z ogłoszonym również teraz Amerykański portal usnews.com rankingiem najlepszych krajów do inwestowania. Polska zajmuje w nim wysokie trzecie miejsce. W uzasadnieniu zas napisano, iż w burzliwych czasach inwestorzy mogą znaleźć w Polsce bezpieczną przystań. Powołują się na Bank Światowy, który wyjątkowo dobrze ocenia polską gospodarkę mimo turbulencji wynikających z brexitu oraz kryzysu migracyjnego. I takich głosów jest obecnie w świecie o Polsce co raz więcej. Poważnym tego wytrazem są też prowadzone w ogni cykjlonu debaty nad ustawą o IPN jak gdyby nigdy nic rozmowy polsko-izraelskie na temat wykupienia przez Polską Giełde Papierów Wartościowych 72% giełdy izraelskiej. To pokazuje realny wymiar polskiej obecności w świecie.
mPolska24
