Serwis używa plików cookies, aby mógł lepiej spełniać Państwa oczekiwania. Podczas korzystania z serwisu pliki te są zapisywane w pamięci urządzenia. Zapisywanie plików cookies można zablokować, zmieniając ustawienia przeglądarki. Więcej o plikach cookies możesz przeczytać tutaj.

Autorzy więcej

Szarża ślepego konia

Niedawno odwiedził mnie mój były współpracownik Zbigniew Farmus. Poinformował, że postanowił wystąpić ze skargą do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu i domagać się odszkodowania w związku z fałszywym oskarżeniem o korupcję, dwu i pół rocznym przetrzymywaniem w areszcie, przewlekłością postępowania, które trwało 16 lat, zrujnowaniem mu zdrowia i przekreśleniem życiowej kariery.

Szarża ślepego konia
źródło: mPolska24.pl

Kim jest Zbigniew Farmus?

Absolwent socjologii na Uniwersytecie Warszawskim (1972). W latach 1972–1973 pracował jako ładowacz w Przedsiębiorstwie Transportu i Sprzętu Budowlanego we Wrocławiu, a następnie, do 1979, jako starszy asystent w Zakładzie Socjologii Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1979 wraz z żoną i dziećmi wyjechał z PRL do Austrii. Pozostał na emigracji. W 1982 osiedlił się w Kanadzie, uzyskał obywatelstwo kanadyjskie i przebywał tam do 1992. Wydawał największy tygodnik polonijny „Echo Tygodnia” i działał w międzynarodowej organizacji popierającej Solidarność o nazwie Conference Solidarity Support Organisation. Był członkiem pro-solidarnościowej kanadyjsko-polonijnej organizacji o nazwie Polish-Canadian Action Group (PCAG). Jako przedstawiciel PCAG uczestniczył w międzynarodowych konferencjach na rzecz poparcia Solidarności w Nowym Jorku, Los Angeles, Edmonton, Toronto, Caracas, Lund, Paryżu i Londynie. Był też przedstawicielem Polskiej Partii Niepodległościowej na terenie Kanady. Od połowy lat 80. XX w. aż do samorozwiązania, był członkiem Rady Narodowej RP na Uchodźstwie i wiceprzewodniczącym jej oddziału w Kanadzie. Delegat Kongresu Polonii Kanadyjskiej na Pierwsze Spotkanie Kraj - Emigracja - Polonia Wschód-Zachód w 1990, zorganizowane pod patronatem marszałka Senatu RP Andrzeja Stelmachowskiego. Delegat Rady Narodowej RP - Oddział w Kanadzie na uroczystość przekazania w Warszawie insygniów władzy przez prezydenta RP Ryszarda Kaczorowskiego wybranemu prezydentowi Lechowi Wałęsie. W roku 1992 wrócił do Polski. Był współorganizatorem Ruchu dla Rzeczypospolitej. Działał na rzecz zjednoczenia prawicy w Przymierzu dla Polski i Obozie Patriotycznym. Był współorganizatorem AWS i członkiem Rady Politycznej RS AWS. Został zatrudniony w 1998 jako doradca wiceministra Obrony Narodowej Romualda Szeremietiewa w pionie uzbrojenia i sprzętu wojskowego MON, pracował tam do zatrzymania przez UOP w lipcu 2001. Farmus jest autorem ponad 1500 artykułów publicystycznych i komentarzy politycznych, także na tematy wojskowe, zamieszczane głównie na łamach "Echa" oraz w innych tytułach prasy polskiej, polonijnej i zagranicznej. Był współautorem programu AWS w dziedzinie bezpieczeństwa narodowego i obronności. Za zasługi dla niepodległości został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi przez Prezydenta RP na uchodźstwie w 1988 oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi przez Prezydenta RP w 1999. Minister obrony narodowej awansował go na stopień porucznika rezerwy Wojska Polskiego i odznaczył medalem MON za wzorowe wykonywanie obowiązków (1999).

Afera zaczęła się od artykułu „Kasjer z Ministerstwa Obrony”. Tekst ukazał się 7 lipca 2001 r. na łamach „Rzeczpospolitej”. Tym kasjerem, moim kasjerem, miał być Zbigniew Farmus. W podtytule artykułu czytamy: „Asystent Romualda Szeremietiewa żądał w imieniu wiceministra łapówek od koncernów zbrojeniowych. Szeremietiew w ciągu czterech lat kupił lancię, działkę i wybudował dom, wydając znacznie więcej pieniędzy, niż zarobił.”

Bałtyk. UOP wciąga Farmusa na pokład śmigłowca MW

Artykuł spowodował burzę nie tylko medialną. Najpierw na płynącym do Szwecji promie „Rogalin” funkcjonariusze Urzędu Ochrony Państwa, w obecności kamer i fotoreporterów zatrzymali Farmusa i przy pomocy wysłanego przez min. Bronisława Komorowskiego śmigłowca Marynarki Wojennej przetransportowali go do Gdańska.

Lipiec 2001 r. korytarz sejmowy. „Ruska trojka” - minister obrony Komorowski, szef WSI gen. Tadeusz Rusak (chwalił się: „to ja zniszczyłem karierę Szeremietiewa”) i jego zastępca ds. kontrwywiadu płk Kazimierz Mochol (dziś „partner biznesowy” właściciela gazety „Rzeczpospolita”). .

Jeszcze tego samego dnia Farmus trafił do aresztu. W kilka godzin później, w atmosferze skandalu, zostałem odwołany ze stanowiska sekretarza stanu w MON. Pod nadzorem prokuratury, śledztwa w sprawie korupcji w MON wszczęły Żandarmeria Wojskowa i UOP. Kluczową rolę w tych zdarzeniach odegrał ówczesny minister obrony Komorowski, który przechwalał się w wywiadach, że kazał WSI nas inwigilować („Zleciłem WSI objęcie działaniami Zbigniewa F. (asystenta wiceministra) i Romualda Sz.”.) i szczycił się swą czujnością – „to ja złapałem Farmusa”.

Komorowski – zleciłem i złapałem.

Farmus został decyzją prokuratora aresztowany 10 lipca 2001 r. Akt oskarżenia prokuratura skierowała do sądu 24 sierpnia 2002 r. Były w nim dwa zarzuty dotyczące dostępu do informacji niejawnych bez upoważnienia oraz trzy zarzuty łapówkarskie: 20 tys. dolarów, 100 tys. dolarów i 50 tys. dolarów.

18 grudnia 2006 r. sąd rejonowy w Warszawie uniewinnił Zbigniewa Farmusa z zarzutów korupcyjnych, ale uznał go winnym złamania ustawy o ochronie informacji niejawnych za co skazał go na 2,5 roku więzienia. Po ogłoszeniu wyroku Farmus wyszedł na wolność bowiem jego tymczasowe aresztowanie trwało dokładnie 2,5 roku.

Od wyroku odwołania złożył Farmus oraz prokuratura.

7 czerwca 2008 r. Sąd Okręgowy X Wydział Karny w Warszawie uniewinnił Farmusa z zarzutów złamania ustawy o ochronie informacji niejawnych i nakazał ponowne rozpatrzenie dwu zarzutów korupcyjnych (20 tys. i 100 tys. dolarów). Sprawa wróciła do sądu rejonowego. 2 lutego 2017 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieście II Wydział Karny (sprawa II K 491/08) wydał wyrok uniewinniający Farmusa z wymienionych zarzutów korupcyjnych. Tym samym żaden z zarzutów postawionych w akcie oskarżenia nie utrzymał się. Ku zaskoczeniu obrony od wyroku uniewinniającego Farmusa odwołała się prokuratura. 15 wrześnie 2017 r. sąd odwoławczy odrzucił zaskarżenie prokuratury i utrzymał w mocy wyrok uniewinniający Zbigniewa Farmusa.

Po 16 latach od wybuchu afery „kasjer z Ministerstwa Obrony” został ostatecznie prawomocnym wyrokiem uniewinniony. Miałem więcej szczęścia od mojego współpracownika bowiem mnie prawomocnie uniewinniono z wszystkich oskarżeń 8 listopada 2010 r., a więc „już” po 9 latach.

Wyrok – jestem niewinny.

Pamiętam konferencję prasową ministra obrony Komorowskiego z lipca 2001 r., na której bronił swojej decyzji w sprawie akcji na Bałtyku zatrzymania Farmusa i usunięcia mnie z MON. Mówił, że wprawdzie WSI nie znalazło dowodów przestępstw, ale będzie śledztwo i on jest pewny, że dowody znajdą się. Wtedy zapytano go, co się stanie, jeśli okaże się, że Szeremietiew jest niewinny. Komorowski odparł, że to będzie oznaczało koniec jego kariery politycznej. Podkreślił, że gdyby okazało się, że oskarżył niewinnego człowieka, to wycofa się z działalności politycznej bowiem jako człowiek honoru inaczej nie będzie mógł postąpić. W listopadzie 2010 r. zostałem uniewinniony, a Komorowski w tym czasie był prezydentem RP. W 2015 r. Komorowski przegrał wybory i wtedy musiał zrezygnować z uprawiania polityki. Trafiłem ostatnio na wiadomość, że Komorowski zapytany niedawno o ewentualny powrót do polityki (Polsat News) odparł: „Jestem emerytem politycznym, ale jak zagrają hejnał, to jak stary koń ułański pójdę do ataku”. Ten „koń” najwyraźniej oślepł skoro nie widzi, że brak honoru pozbawia go zdolności do uprawiania polityki.

Koń” się uśmiał.

Opublikowane: http://www.tysol.pl/a17220--Tylko-na-Tysol-pl-Prof-Romuald-Szeremietiew-Szarza-slepego-konia

Data:
Kategoria: Polska

Romuald Szeremietiew

Szeremietiew - https://www.mpolska24.pl/blog/szeremietiew

Romuald Szeremietiew
Ur. 25 X 1945, Olmonty koło Białegostoku.

Por. rez. WP, dr hab. nauk wojskowych, prof. KUL, publicysta, polityk.
Poza orderem Polonia Restituta odznaczony krzyżem oficerskim orderu św. Brygidy Szwedzkiej, krzyżem medalu For Merit za zasługi dla bezpieczeństwa Republiki Litwy, medalem 25-lecia Solidarności.
Jest obywatelem honorowym gminy Juchnowiec Kościelny woj. Podlaskie.
Posiada liczne odznaki honorowe WP, w tym: jednostki GROM, 1. pułku specjalnego (komandosów), 6. Brygady Desantowo-Szturmowej.

Komentarze 0 skomentuj »
Musisz być zalogowany, aby publikować komentarze.
Dziękujemy za wizytę.

Cieszymy się, że odwiedziłeś naszą stronę. Polub nas na Facebooku lub obserwuj na Twitterze.