Basen dla pana, proszę!

Dziesięć lat potrzebował Jerzy Urban, żeby dojść do wniosku, iż na aferze Rywina, którą z twórczym zaangażowaniem współkreował, stracili wszyscy poza braćmi Kaczyńskimi. Jak na „pierwszą polityczną głowę PRL” wynik dosyć żenujący, wstyd dla rodziny i kolegów. Można tylko powiedzieć: trzeba było nie „mówić nawet więcej niż się wie”. To słynne zdanie wypowiedziane przez Urbana na koniec jego zeznań przed sejmową komisją śledczą, tak samo śmieszne jak zapewnienia spółki „Agory”, że posłannictwo „Gazety Wyborczej” od jej interesów oddziela chiński mur, stanowią istotę polityczno-medialnej hucpy z Lwem Rywinem w roli głównej.
Po tym wygłupie gwiazda Urbana już tylko gasła i dziś jest on redaktorem naczelnym małego, zmarginalizowanego tygodnika, który musi osobiście uatrakcyjniać swoimi zdjęciami w basenie.
Nie należy się jednak spodziewać, że kolejne dziesięć lat zleci raz dwa i Urban dojdzie rozumem własnym do wniosku, że zbłaźnił się wtedy bardziej, niż nawet błaznowi wypada. Co najwyżej doczekamy się kolejnego zdjęcia w basenie. Wtedy pewnie bez majtek, bo jak się nie ma czym szokować, to się szokuje tym, co się ma. Basenem na przykład.