Jedną z podstawowych zasad prawa pracy jest obowiązek szanowania godności i innych dóbr osobistych pracownika przez pracodawcę (art. 111 k.p.). Dobra osobiste pracownika podlegają ochronie,warto też zwrócić uwagę, że w myśl art. 47 Konstytucji RP każdy ma prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym.

Z art. 51 Konstytucji RP wynika natomiast, że nikt nie może być obowiązany inaczej niż na podstawie ustawy do ujawniania informacji dotyczących jego osoby (ust. 1). Oznacza to, że zakres chronionych dóbr jest bardzo szeroki. Przy czym według art. 23 k.c. wszystkie dobra osobiste pozostają pod ochroną prawa cywilnego (niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach), natomiast środki tej ochrony przewiduje przede wszystkim art. 24 k.c

Dobra osobiste są atrybutem obywatela.

Ze względu na ich charakter, dobra osobiste są nieodłącznie związane z człowiekiem bez względu na stan jego zdrowia czy psychiki. Dlatego też są one niezbywalne i niedziedziczne - czyli prawa do dóbr osobistych gasną ze śmiercią osoby, która była do nich uprawniona.

Sąd Najwyższy uznał, że osoba działająca jako przedstawiciel instytucji lub przełożony nie jest uprawniona do usprawiedliwiania naruszania dóbr osobistych innej osoby, takich jak cześć czy dobre imię, obowiązkami związanymi z pełnioną funkcją.

Zadośćuczynienie pieniężne lub zapłata na cel społeczny - krzywdy, którą doznaje osoba, czyjej dobra osobiste zostały naruszone, nie można zrekompensować pieniędzmi, jednak mogą one złagodzić cierpienie, dostarczając pokrzywdzonemu środków materialnych, które pozwolą mu zaspokoić w szerszej mierze różne jego potrzeby. A więc zadośćuczynienie pieniężne ma kompensacyjny charakter.

Osoba pokrzywdzona przez przełożonego może wystąpić do sądu domagając się nie tylko przeprosin od przełożonego, ale również zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Podstawą żądań jest art. 23 i 24 KC. Zgodnie z art. 23 KC, dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach.

Naruszenie dobra osobistego, w szczególności opinii niezbędnej dla sprawowania określonej pracy, może nastąpić bądź przez sformułowanie ocen, opinii w wypowiedziach krytykujących postępowanie danej osoby, umniejszających jej społeczne uznanie, bądź przez podanie informacji, faktów nieprawdziwych (zob. wyrok SA w Warszawie z 10.8.2006 r., VI ACa 1464/06, Rej. Nr 4/2007, poz. 208).Na podstawie art. 24 KC ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne.

W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, żeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczeg& oacute;lności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w KC może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny. Jeżeli wskutek naruszenia dobra osobistego została wyrządzona szkoda majątkowa, poszkodowany może żądać jej naprawienia na zasadach ogólnych (zob. P. Pogłódek, Majątkowa ochrona dóbr osobistych w Kodeksie cywilnym, cz. I, MoP Nr 13/2004).

Jeżeli naruszeniem dobra osobistego została osobie wyrządzona szkoda materialna, to osoba która ją wyrządziła zobowiązana jest do odszkodowania. Reasumując po stronie zobowiązanego leży obowiązek robienia wszystkiego, co mogłoby przywrócić poszkodowanego do normalnego funkcjonowania plus zwrot utraconych korzyści. Ochrona przewidziana w art. 448 k.c. została uzależniona od winy umyślnej sprawcy, przez co nabiera specjalnego charakteru w porównaniu z ochroną przewidzianą w art.24.Roszczenie z art. 448 k.c. przysługuje pokrzywdzonemu kumulatywnie z roszczeniami o usunięcie skutków naruszenia dóbr osobistych art.24 §3 k.c.W razie powstania szkody majątkowej poszkodowany może żądać naprawienia jej na zasadach ogólnych.

Pozdrawiam Profesor.