Walka z dopalaczami w stylu strajku włoskiego

Władze Łodzi realizują program „mia100 chodników”, co jest przecież ich powinnością. Jeśli jednak ograniczyć tę realizację do obszaru przed sklepem z dopalaczami i przyłożyć się do zabezpieczenia tego obszaru barierką, której przekroczenie kończy się 50-złotowym mandatem wymierzanym przez stale obserwującą to miejsce straż miejską, to nie ujmując nic legalności istnienia sklepu, praktycznie uniemożliwia się dostęp do niego, również nie przekraczając prawa. W dodatku prace mogą się przedłużać w wyniku powstania różnych nieprzewidzianych wcześniej utrudnień, a solidne wykonanie chodnika także wymaga czasu, więc trwanie tego stanu jest trudne do przewidzenia.

Właściciel sklepu oczywiście może wystąpić ze skargą na przewlekłość prac uniemożliwiających jego klientom dostęp do sklepu, ale przecież rozpatrywanie takich skarg też trwa, a sklep żyje z bieżącego obrotu.

Tak oto sprytem trzeba sobie radzić wobec ogólnej bezradności systemu prawnego w kwestii dopalaczy.

Buńczuczne wypowiedzenie wojny dopalaczom kilka lat temu pozostało tylko słowną deklaracją - handel nimi kwitnie. Układanie list substancji zakazanych na nic się zdało, bo natychmiast powstawały nowe kombinacje, które nie podpadały pod nielegalność.

Aż 33% gimnazjalistów i prawie 40% licealistów uważa, że dopalacze są łatwo dostępne, a korzysta z nich co dziesiąty uczeń szkoły ponadgimnazjalnej.